Lief dagboek

Geplaatst op: 10-06-2019 - 1116 keer gelezen

Door: Dave Nellen

Lief dagboek,

Vandaag  was de laatste keer dit seizoen dat Bas, John en ik stad en land hebben afgebeld om een representatief elftal de wei in te sturen. Na vandaag eindelijk rust. Mijn panel van telefonisten belandde een voor een in de ziektewet met een burn-out, zo vaak moest ik hen in het werk stellen. Misschien toch maar eens een bloemetje brengen voor de gedane moeite. Of toch een krat bier met een snack-schaaltje? Maken we er meteen een avond van. Lijkt me beter. Heeft iedereen er tenminste wat aan.

Ramon Berben, Danny Verhaeg en mijn eigen broertje Pascal waren de externe versterkingen. Dat zou genoeg moeten zijn tegen Leeuwen. Als we maar geen blessures zouden krijgen, want Thei moest na de 1^e helft weg. We gokken het er maar op. Ik liet Bas de opstelling maar maken. Vindt ie leuk. Ik kon hem altijd nog stiekem verbeteren, als dat nodig was. Met mijn ondertussen niet onaanzienlijke ervaring als leider, zou dat wel lukken.

De opstelling volgens Bas:
Doel: Dave
Achterhoede: Erik, Rob, Ruud B. en Pascal.
Middenveld: Joost, Ramon en Thei
Voorhoede: Fons, John en Danny V.
Reserve: Patrick

John T. in de spits? We hadden Patrick toch? Zou John een weddenschap hebben gewonnen van Bas, terwijl ze samen op het werk een auto uit elkaar aan het halen waren? Voor deze keer zag ik het door de vingers, maar bij de eerstvolgende gelegenheid zou ik dat gaan fixen.

De voorbereiding was niet geheel vlekkeloos. Bas was het materiaal vergeten, maar gelukkig had John T. nog materiaal van de “A” bij zich. Ik heb toen aangeboden om mee te betalen aan het rondje, want dan leek het alsof Bas niet alleen schuld had. Vond ik anders zo zielig.

Vandaag geen grensrechters blijkbaar. Kwam goed uit, want Peter was op vakantie en met die hitte hoefde ik ook niet zo nodig langs de lijn te rennen. Zeker niet met die opkomende hielspoor…

Vanaf het begin van de wedstrijd hadden we het betere van het spel, maar er waren toch twee spelers van Leeuwen, die erg veel dreiging in hun spel hadden. Op die gevaarlijke steekballen moest ik nog iets gaan verzinnen.

Gelukkig was het gauw genoeg  0-1. (10^e minuut)

Goed doorzetten van Joost, zorgde ervoor dat de bal tot 3x toe voor zijn voeten terugcaweramboleerde en hij rondde het daarna eenvoudig af. Daar hou ik van. Dat soort karaktervoetballers. De 0-2 liet niet snel op zich wachten. Even rondspelen, en dan naar binnenkomen van Danny V. en het was weer prijs. (15^e minuut)

Dan een fikse tegenvaller. Erik verloor de strijd van zijn blijkbaar nog niet helemaal herstelde blessure en kon niet meer verder. Het uitgelezen moment voor mij om de vreemde opstelling aan te passen, en ik zette meteen Patrick in de spits en dus John T. op de plek van Erik.

Deze blessure bezorgde ons (mij) wel een extra probleem: De 2^e helft een man minder. Probleem? Nee, een uitdaging en als er iemand is, die een uitdaging aankan, dan ben ik het wel. Dat varkentje wassen we in de rust wel. Uiteraard op dit moment profiteerde Leeuwen optimaal van onze nog onwennige situatie. Weer een slinkse steekbal, Ruud B. maakte de spits het nog erg moeilijk, maar hij kon toch 1 op 1 tegen Dave komen. Dave redde, maar helaas sprong de bal tegen de meegelopen Ruud aan en verdween alsnog in ons doel. 1-2. (25^e minuut)

Ik schreeuwde onze mannen weer moed in en dat hielp. Ze rechtten hun rug en gingen weer fris verder met combineren. Dit leidde tot meerdere corners. En die had ik, met mijn vooruitziende blik, toegewezen aan onze gastspeler Danny V. Perfecte hoekschop van Danny en een even mooie kopbal van de andere gastspeler Ramon in de lange hoek, zette de 1-3 op het scorebord (30^e minuut) en dit was tevens de ruststand.

Veel discussie onder de rust over het man-minder probleem. Thei bood aan nog heel even wat minuten te maken, Erik wilde wel als gecamoufleerde rechtsbuiten fungeren, zodat Leeuwen daar toch nog een mannetje moest posteren. Maar ik had toch wel het beste idee: mezelf opstellen. Na anderhalf jaar zou dat weer moeten kunnen. Ik moest er alleen voor zorgen dat mijn vrouw dat niet te horen kreeg. Zo gezegd, zo gedaan. Erik maakte de 5 minuten vol op rechtsbuiten en toen kwam ik in het veld. Alsof ik nooit weggeweest was, zo balvast en strooien met passjes. En dat op die te kleine schoenen van Erik. Naard wilde spontaan meedoen, maar die had nog een belangrijke bekerwedstrijd voor de boeg en dat kon ik dus niet toelaten. Met het opstellen van mezelf, was de wedstrijd wel gespeeld: nog 2 goals door Neer (1-4 van ? in de 45^e minuut en 2-5 van Danny V. in de 65^e minuut) en tussendoor nog een penalty voor Leeuwen. In mijn goeie jaren hield ik zo’n penalty nog tegen, maar ja. Ik kan natuurlijk niet overal staan.

Na de wedstrijd bleven we met de tegenstander, en onze meegereisde supporters, nog even nagenieten van een zomers avondzonnetje, een paar frisse kratten bier en een spontaan aangeboden bbq van Leeuwen. Dat was erg mooi van hen!

Terug in Neer ging het feestje nog wel even verder bij Maneslust Biej Mieke. Samen met de kesselse veteranen, waaronder mijn zwager, die hun jaarlijkse uitje afsloten in Neer, hebben we er nog een gezellige avond van gemaakt. Echt wel tevreden met mezelf vandaag. Belangrijke beslissingen genomen, die allemaal goed uitpakten. Weer eens lekker gebald en afgesloten met een leuk feestje. En ook nog, net voor het slapen gaan, even op de dag terugkijken, zoals ik mezelf beloofd had.

Dat was het veteranenvoetbal voor dit seizoen. Vanaf nu ga ik me voorbereiden om het penaltytoernooi weer in goede banen te leiden.

RvS